Dashcam – ความอดทนของคุณต่อการยั่วยุที่ไร้สมอง

ความอดทนของคุณต่อการยั่วยุที่ไร้สมองอาจเป็นตัวกำหนดว่าคุณจะเพลิดเพลินกับการสตรีมสดพบวิดีโอเย็น “Dashcam” ซึ่งเป็นภาพยนตร์สยองขวัญเกี่ยวกับโทรลล์อินเทอร์เน็ตที่น่ารังเกียจซึ่งถูกสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติไล่ตามซึ่งฉีดเลือด อุจจาระ และปัสสาวะ

คุณอาจชื่นชมความมุ่งมั่นของผู้สร้างภาพยนตร์ที่จะน่ารังเกียจเท่าที่พวกเขาต้องการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากภาพยนตร์เรื่องนี้มาจากทีมงานสร้างสรรค์เดียวกันกับภาพ “Host” ที่ดูตลกขบขันแต่น่าขนลุกพอสมควร คุณอาจพบว่า “Dashcam” เป็นเพียงการฝึกฝนประเภทการกดปุ่มเท่านั้น โดยมีมุขตลกมากมายและการแสดงผาดโผนที่ดูเท่

คุณน่าจะรู้ด้วยว่าแอนนี่ (แอนนี่ ฮาร์ดี้) ตัวเอกต่อต้านนางเอกที่ดังของภาพยนตร์เรื่องนี้ ไม่โดนลงโทษหรือใส่ร้ายป้ายสี แอนนี่ ผู้ต่อต้านแว็กซ์เซอร์ปากร้าย หนีจากแอล.เอ. ไปลอนดอน ซึ่งเธอหวังว่าจะชนกับสเตรทช์ (อมาร์ ชาดา-พาเทล) อดีตเพื่อนร่วมวงของเธอและเจมมา มัวร์ คู่หูจอมป่วนที่เข้าใจได้

การเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกของแอนนี่ทำให้เธอต้องเดินทางไปสู่แองเจลา (แองเจลา เอนาโฮโร) หญิงสาวผิวดำที่อายุมากกว่าที่มีความรุนแรง สับสน และหน้าตาไม่ดี ซึ่งมีพลังจิตและควบคุมลำไส้ไม่ได้ แองเจล่าไล่ตามแอนนี่และสเตรทช์ไปรอบๆ ความตื่นเต้นราคาถูกบางอย่างตามมาและไม่มีบทเรียนชีวิตใดได้รับการเรียนรู้

ประเด็นของ “Dashcam” ดูเหมือนจะไร้จุดหมายอย่างทันท่วงที เช่นเดียวกับช่องสตรีมสดของ Annie ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นท่อส่งอารมณ์ที่ยังไม่ได้ประมวลผลซึ่งแม้แต่ผู้สร้างภาพยนตร์ก็ไม่พยายามที่จะประมวลผล ซึ่งน่ารำคาญก็ต่อเมื่อแอนนี่เล่นอินเทอร์เน็ตแบบครึ่งสะท้อนครึ่งรู้ครึ่งของเธอ

ดังนั้นหลายฉาก เสียงแหบสูงของ Hardy อาจทำให้นึกถึงนักแสดงตลกหน้าซื่ออย่าง Kristen Schaal ได้ แต่คำหยาบคายของเธอ (การข่มขืนและเล่นสวาทที่ยั่วยวนหลายคำของเธอ) ไม่ได้น่าประหลาดใจมากเท่ากับที่มันพ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ

ผู้กำกับ Rob Savage และผู้เขียนร่วมสามคนของเขาต้องการให้คุณเล่าถึงพฤติกรรมการล้อเลียนของ Annie เธอขโมยรถ ตบหน้า Stretch และเรียก Gemma ว่าเป็น “สตรีนิยม” ด้วยคำชมเชย antivaxxer และการเรียกร้องความสนใจทางออนไลน์ของเธอ เธอมีหมวก MAGA เสื้อสเวตเตอร์ต่อต้าน “เสรีนิยม” และไมโครโฟนปรับอัตโนมัติไร้สาย เมื่อคุณดูที่ Annie Hardy คุณกำลังดูกระดานอารมณ์ที่เป็นพิษของอินเทอร์เน็ต

แต่ไม่มีอะไรคลุมเครือเกี่ยวกับแอนนี่หรือตัวละครของเธอ บางครั้งเธอก็มีมนุษยธรรมเพราะเธอต้องทนกับอันตรายตามสถานการณ์ ทั้งรถชน ปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องกับพลังจิต และของเหลวในร่างกายต่างๆ นอกจากนี้ยังมีอุจจาระของมนุษย์ในระยะใกล้สุดขีดซึ่งมีแสงด้านหน้าและอยู่ใกล้ร่างกายอย่างรุนแรงจนคุณไม่เพียงเห็นเนื้อสัมผัสของมันเท่านั้น แต่ยังลองจินตนาการว่ามีกลิ่นอย่างไร

ในบางครั้ง แอนนี่พยายามล้อเลียนปัญหาที่เธอและสเตรทช์พบว่าตัวเองต้องเจอหลังจากที่เธอเอาเงินจากคนแปลกหน้า (เซย์แลน แบ็กซ์เตอร์) ไปส่งแองเจล่าให้คนขับรถไปพักที่บ้านเปลี่ยว แอนนี่พยายามนึกถึงบทเพลงสำหรับ “ส้ม” ขณะที่เธอและสเตรชท์ถูกยิงและถูกคนร้ายหลายคนยิงใส่ รวมทั้งผู้หญิงลึกลับ (โมกาลี มาสุกุ) ผู้ซึ่งเหมือนกับโทนี่ แดนซ่า ที่เรียกหา “แองเจลา!” ตลอดเวลา

Annie พูดเช่น “นานมาก libtard” และ “sh*t on my dick”

ราวกับว่าเธอมีอาการ Internet Tourette Syndrome ชนิดใดชนิดหนึ่ง ซึ่งตรวจสอบได้เนื่องจากแอนนี่เป็นปฏิคมของ BandCar ซีรีย์สตรีมมิ่งออนไลน์ที่เธอขับรถไปรอบ ๆ และปรับแต่งเนื้อเพลงแร็พลามกอนาจารตามคำแนะนำของผู้แสดงความคิดเห็น ต่างจากแอนนี่ ฮาร์ดิง

ผู้ซึ่งในชีวิตจริงเป็นเจ้าภาพโปรแกรมอินเทอร์เน็ตชื่อ BandCar ผู้ติดตามของแอนนี่—ซึ่งเป็นตัวแทนในแถบสนทนาทางด้านซ้ายมือของหน้าจอ—คาดเดาเกี่ยวกับนิสัยการดื่มเลือดของโจ ไบเดน และโดยทั่วไปแล้วฟังดูเหมือนยิ่งใหญ่ของบีวิสและบัตต์เฮด เด็ก ๆ ถึงกระนั้น สำหรับแฟนๆ เหล่านี้ ก็มีเหตุผลที่เพลงของแอนนี่มีท่อนฟรีเช่น “ถ้าคุณล้างพิษเพราะคุณเชื่อคำโกหกที่พวกสื่อกระแสหลักบอกคุณ” ไม่ใช่สิ่งที่ล้ำสมัยอย่างแน่นอน เท่าที่ความเห็นทางการเมืองดำเนินไป แต่มันเป็นน้ำบางประเภทที่ตรงตามระดับของมัน

นั่นดูเหมือนจะเป็นประเด็นของ “Dashcam” ด้วย: ความบันเทิงที่ Annie มอบให้กับผู้ชมของเธอระหว่างการพักแรมในอังกฤษของเธอนั้นไม่ได้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากแบรนด์ตลกขบขันที่จู่โจมของเธออย่างมีสติ ลองนึกภาพดูส่วนผสมของ James Corden และ Joe Rogan ขณะที่เธอถูกไล่ตามโดยเจตภูตพยาบาทที่ไม่พูด แต่ชอบที่จะเหวี่ยงทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเธอ

“Dashcam” ยังเป็นตู้โชว์สำหรับเอฟเฟกต์พิเศษที่สับสน ซึ่งส่วนใหญ่ทำให้ผู้ชมอยู่ข้างหลังได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยทำให้เราสงสัยว่าเรากำลังดูอะไรอยู่ ตอนนี้เราอยู่ในรถชน! ตอนนี้เรากำลังจมน้ำตายในรถ! ตอนนี้เรากำลังถูกไล่ล่าทั้งสี่ในป่า เข้าไปในห้องโถงกระจก แล้วกลับไปที่รถอีกคัน!

ด้วยวิธีนี้ “Dashcam” ประสบความสำเร็จในฐานะสิ่งเร้าที่น่ารังเกียจที่อาจเข้ากันได้ดีกับผู้ชมที่คลั่งไคล้ (ฉายแล้วในเทศกาลภาพยนตร์ที่เป็นมิตรบางประเภท) ดังนั้นในด้านหนึ่ง: Savage และผู้สร้างร่วมของเขาสมควรได้รับเครดิตสำหรับการอุทิศตนเพื่อส่วนใดส่วนหนึ่ง ในทางกลับกัน: ฉันสบายดี ขอบคุณ

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : adrifolio.com